India is voor mij een land dat tot de verbeelding spreekt. Al de pracht en praal die je er kan vinden, het is fantastisch! Deze zomer leerde ik een meisje kennen dat vrijwilligerswerk in India gedaan heeft. Mijn nieuwsgierigheid werd nog meer geprikkeld! Via het boek 'India voor beginners' wil ik een deel van mijn nieuwsgierigheid inlossen.
Hoe is het leven in India?
Waarin verschilt het leven daar met het onze?
Mag je daar als meisje evenveel als hier?
Op deze vragen wil ik graag een antwoord krijgen.
Het programma
Hoe is het leven in India?
Waarin verschilt het leven daar met het onze?
Mag je daar als meisje evenveel als hier?
Op deze vragen wil ik graag een antwoord krijgen.
Het programma
In India voor beginners reizen tien Belgen naar India om er de toestand van
hun vakgebied te onderzoeken in het India van de 21ste eeuw. In hun zoektocht
worden ze geholpen door Shabnam Sahi, een flamboyante en charismatische radio-
een televisiepresentatrice afkomstig uit India. De tien Belgische vakspecialisten zijn Etienne Vermeersch (religie), Kathleen Van Brempt (politiek), Giovani Oosters (voedselcultuur), Roland van Campenhout (muziek), Margot Vanderstraeten (man/vrouw-relaties), Nic Balthazar (entertainment), Lieven Scheire (wetenschap), Delphine Boel (kunst), Serge de Gheldere (natuur) en Annemie Verbeke (mode). In eigen land zijn ze specialisten in hun vakgebied, maar wat India betreft zijn het absolute beginners.
Informatie
over India
Eten
Het bekendste gerecht van India is ‘Kip Tikka Masala’, toch
is dit gerecht in India zelf moeilijk te vinden. De feestmaaltijden in India
zijn zeer calorierijk.
Hyderabad is het gerecht van Biryani en is de venster van de
keuken. Het is een rijke mengeling van traditionele vaardigheden en nieuwe
technieken. Het gerecht bestaat voornamelijk uit vlees en rijst.
De rijst wordt gebakken in Ghee (geklaarde boter). Hierdoor
krijgt het een nootachtige smaak en de zetmeellaag wordt omgezet in gelatine.
Het vlees meestal een geitenbout. Men gaat het marineren in
Papajapasta, volle yoghurt en specerijen. Vervolgens wordt het gegaard en
bewaard in een goed afgesloten pot. Pas bij het opdienen gaat de pot terug
open.
In India kent men geen koeling voor de producten, daarom
gaat men de producten vroeg kopen voor alles bederft.
Een Indische keuken lijkt wel een oven, is slecht verlicht,
er wordt nauwelijks geventileerd en het is er zeer vuil. Er zijn geen vaste
bereidingen bij het gerecht. Het kan zijn dat je in twee restaurants hetzelfde
gerecht besteld, maar dat het twee keer verschillend smaakt.
Woon je niet dichtbij een vers markt, dan is dat geen
probleem want in India kent men de Subziwallah (groenteboer). Hij brengt verse
groenten rond die de mensen kunnen kopen.
Ingeblikt voedsel komt niet zo veel voor, omdat het veel
duurder is!
Hoe ziet een feest menu er uit?
MENU
Shukto (is een
bitterzoet, dik vloeibaar gerecht)
***
Shaag (gestoomde
groenten opgediend met gebaken bori)
***
Daal met Bhaja
***
Visgang/ Vleesgang
***
Chunty met gebakken
pappadoms
***
Custardvla (dessert)
|
Op het einde krijg je een paan of betelbladeren gevuld met
masala.
De dagelijkse kost is niet zo uitgebreid!
Smaken die komen van de kust zijn rijk en vurig. De keuken
van India verandert om de 100 km van karakter. Maar de gastvrijheid is overal
hetzelfde. Zelfs de allerarmsten halen alles uit de kast om je te verwelkomen.
Via het eten gaat men de geschiktheid na van een potentiële
bruid. Dit wordt gemeten aan de hand van haar bedrijvigheid en de fijne
kneepjes van het koken.
The National Institute of Nurition gaat de kwaliteit van het
voedsel na. Er komt maar weinig voedsel van buitenaf, het is allemaal eigen
kweek. Dat wil niet zeggen dat de groenten niet grondig gewassen moeten worden.
Dit wordt gedaan om besmetting te vermijden.
Op de producten staat geen vervaldatum, je moet afgaan op je
gevoel.
Bovendien is voedsel sterk verbonden met religie. Er is zeer
veel variëteit door de vele goden en godinnen. Het is in elke tempel
gebruikelijk dat je prasad aangeboden krijgt.
De Sikhs zijn bekend om het eten. Langar is een gerecht dat
ze twee maal per dag serveren in hun tempels.
De jonge koks uit India beginnen stilaan met alternatieven
te komen. Buiten de deur eten is een relatief nieuw verschijnsel in het land.
Men kan kiezen uit veel meer restaurants, bars en eethuizen om hun geld uit te
geven. Door de grotere welvaart is er meer vraag naar variëteit. Wanneer de
jonge koks zich houden aan de strenge veiligheidsmaatregelen zal het vertrouwen
in de sector beginnen stijgen.
De eetcultuur in India draait rond voorkeuren.
Mondialisering vormt een bedreiging voor de unieke, lokale en regionale
gerechten.
Religie
Etienne
Vermeersch studeerde Klassieke Filosofie en Wijsbegeerte en promoveerde in 1965
aan de Rijksuniversiteit Gent met een thesis over de filosofische implicaties
van de informatietheorie en de cybernetica.
In 1967 werd
hij benoemd tot hoogleraar aan deze universiteit.
In India is iedereen gelovig tenzij je een malloot bent. De mate van vroomheid varieert.
828 miljoen inwoners zijn Hindoes, dit is 80% van de
bevolking.
138 miljoen inwoners zijn Moslims, dit is 13,4% van de
bevolking.
Er zijn ook nog andere religies, maar die zijn minder
vertegenwoordigd: christenen (2,3%), Sikhs (2%) en Boeddhisten (0,8%)
Er is geen officiële staatsgodsdienst, er is de vrijheid om
al deze godsdiensten te beoefenen, prediken of te verspreiden.
Wanneer de Indiërs zich hopeloos voelen, leggen ze hun lot
in de handen van God. Ghandi is nog steeds een grote held in India, maar wordt niet meer als de God beschouwd.
Het Hindoeïsme is en verbinding van waarden. De waarden van
het leven, zoals de waarheid en de moraliteit. Er is geen specifieke meester of
een specifiek boek dat de leer voorschrijft. Het is een sociale verwachting,
iets dat van de mensen wordt geëist.
De Sikhs geloven in het bestaan van God, maar niet dat hij
zetelt in de afgodsbeelden van godin en godinnen. De Sikhs geloven in samen
zijn en bidden als gemeenschap.
De mensen zetten niet vaak genoeg vraagtekens bij wat er
wordt gepredikt. Ze nemen alles maar klakkeloos aan.
Het soefisme maakt een vrij modieuze terugkomst in de
maatschappij als bron van kracht en inspiratie voor eigentijds Indiase
popsongs.
Het huwelijk kan in India enkele dagen duren. Een ritueel
dat op elk huwelijk uitgevoerd wordt is de Saptapadi. Tijdens dit ritueel wordt
er 7 keer rond het heilig vuur gestapt. De geloften die tijdens dit gebeuren
afgelegd worden, kunnen niet verbroken worden.
1 God smeken voor zuiver, voedzaam voedsel, nobel en nuttig
leven.
2 Bidden om lichamelijke een geestelijke kracht
3 Spirituele verplichtingen vervullen
4 Geluk en harmonie realiseren door wederkerige liefde en
vertrouwen
5 Welzijn van alle levende wezens en het verwekken van
waardige kinderen.
6 Alle vreugde en leed in het leven delen
7 Een leven van liefde, inzicht, loyaliteit, eenheid en
kameraadschap.
Vervolgens is er het Granthi boablaham ritueel. Tijdens dit
ritueel wordt de sjaal van de bruidegom aan een uiteinde van de sari van de
bruid geknoopt. Dit staat voor de verbintenis tussen de twee personen.
In India is het schandalig om met iemand samen te wonen,
waarmee je niet getrouwd bent. Heb je dan ook nog eens kinderen word je
verstoten uit de maatschappij.
Indiërs lijken een zeer religieus volk, maar het is geen
religie in christelijke zin. De wetenschap heeft geen invloed op hun algemene
levensvisie.
Politiek
Voor dit onderdeel gaat Kathleen van Brempt mee op pad. Kathleen van
Brempt is geboren in 1969 te Wilrijk, maar woont tegenwoordig in Antwerpen.
In januari
2000 werd ze Europees Parlementslid.
In juli 2004
maakte ze de overstap naar de Vlaamse regering en werd ze Vlaams minister van
mobiliteit, sociale economie en gelijke kansen. Ze bleef minister tot juni
2009.
Sindsdien is
ze terug actief als Europees Parlementslid.
Wanneer je in India vraagt naar een politieker dan krijg je het beeld van een dikke man met een lang gewaad. Iemand die je beter niet vertrouwd. Hij wordt omringd door een leger mannen die hem beschermen tegen terrorisme. Tijd van anderen, hun geld en hun moeite is voor de politieker niet belangrijk. Hij kan goed spreken en de massa voor zich krijgen, zeker in tijden van verkiezingen. Wat je je moet afvragen is of hij iets verborgen houdt, zoals onrechtvaardig verkregen geld bijvoorbeeld. De mannen domineren de politiek en vrouwen hebben niks te zeggen.
Als natie samen blijven is een hele prestatie. Zeker als je
weet dat armoede, analfabetisme, seksuele geaardheid separatisme, terrorisme,
sociale, culture en geografische verscheidenheid dikwijls voorkomt.
Elke politieke partij is zich bewust van zijn macht en zijn
invloed binnen het grotere geheel. Dit zorgt voor heel wat discussies en
onenigheid op vlak van ideologie en plannen. De politiek is zeer ondoorzichtig
en corrupt. Het is voor de zelfzuchtigen en gulzigen. Wanneer je zelf geen
politicus bent, maar wel banden hebt, zit je goed. Heb je geen banden met
politici, maar wel geld? Dan is er ook geen probleem, alles raakt geregeld!
Het wordt maatschappelijk steeds meer aanvaard dat vrouwen
in de politiek terecht komen. Dit is wel symbolisch!
Vrouwen hebben het recht om in de dorpsraad te zetelen, de
meesten zijn te traditioneel of te bang voor de mannen om hun rechten drastisch
op te eisen. Kaste en klasse spelen hier een belangrijke rol. India heeft de
meest starre arbeidswetten in de wereld wat zorgt voor slechte
arbeidsomstandigheden. Openbare diensten worden transparanter waardoor het
vertrouwen stijgt.
Jonge politici hebben zelfvertrouwen en zijn succesvol. Zij
kunnen het systeem daadwerkelijk veranderen. Ze kunnen invloed uitoefenen op
het leven van de landgenoten
De economie wordt sterk beïnvloed door het koloniale
verleden. Het was een periode van uitbuiting. De politiek is daardoor gebaseerd
op het protectionisme (= eigen markt beschermen. Enkel producten van het eigen
land verkopen en anders hoge accijnzen eisen). Tot 1991 bleef de economie
afgesloten.
Sam Pitroda is de telecommunicatie in India. Dit zorgt voor
buitenlandse investeringen. Men is op weg naar economische liberalisering.
Muziek
en dans
Roland Van Campenhout wou eerst schrijver worden, maar het duurde niet lang
voor hij aangestoken werd door de Jazz. Hij kwam erachter dat Jazz een kind van
de blues was. Zelf wou hij ook een zoon van de bleus zijn, daarom leerde hij
gitaar spelen.
Veertig jaar later predikt hij nog steeds de blues en alle muziekvormen die
eruit afgeleid zijn.
Chennai is de uitgegroeide metropool op vlak van muziek en dansfestivals. Bovendien zijn er populaire opleidingsinstituten en wonen er vele mensen die tot de artistieke elite behoren.
Dans wordt gezien als een wijze van godsdienstuitoefening.
De dansers leiden een gedisciplineerd en sober leven. Ze dansen heilige dansen
voor goden en godinnen.
De dansende Shiva is de oppermanifestatie van de Indiase
dans. Een goede danser is een goed mens en heeft een goed gevoel voor muziek.
In India is er voor ieders wat wils: rock, pop, jazz, blues,
klassiek, Indiaas en westers.
Rainbow Bridge is een veelbelovende Indiase rockband die
zijn opkomst maakt bij de jongeren in het land.
De muzieksmaak is gevormd door de films. De muzieklancering
is even spectaculair als de filmpremière. De muziek kan de film maken of
breken. Filmmuziek overheerst in India, er is geen plaats voor andere.
De satelliet TV betekende in de jaren 90 een grote
verandering voor de muziek. Men kon nu de song bekijken, hierdoor kwamen er
nieuwe groepen met opzichtige kleding op de proppen.
De Prarthanabioscoop is de eerste stranddrive- in van India.
Twee keer per dag wordt er een film getoond. In de commerciële films komen
steeds dezelfde thema’s terug: melodrama, actie, romance, zang en dans, een
sociale boodschap.
Bij alle Indiase mensen zit dans en muziek in het bloed. Het
is allemaal sterk verbonden met hun dagelijkse wederwaardigheden.
Kaste
en sekse
Margot
Vanderstrarten is meter van de Bibliotheek van Babel in de Permeke bibliotheek
van Antwerpen. Het initiatief kwam er na een opiniestuk van de schrijfster, die
zich afvroeg waarom anderstaligen de cultuur van Vlaanderen, België en
Nederland zo nodig in het Nederlands moesten ontdekken.
Voor mannen is trouwen en een zoon krijgen een doel op zich.
Deze opvatting over vrouwen neemt huiveringwekkende vormen aan. Zo worden er
vele misdaden gepleegd: babymoord, verkrachting, ontvoering, moord, marteling,
seksuele intimidatie en meisjeshandel.
Bovendien is er een bureau waarin alle vrijgezelle vrouwen
zijn in opgenomen. Hier kan men een goede bruid komen uitkiezen.
Het kastestelsel is een sociaal stelsel waarin mensen worden
ingedeeld in groepen naar hun afkomst. Sommige mensen geloven nog steeds dat ze
beter zijn dan anderen, omdat ze uit een hogere klasse komen. Tegenwoordig
kunnen vrouwen makkelijker het huis uit en kunnen ze financieel onafhankelijk
zijn.
Maar nog al te vaak worden ze op jonge leeftijd
uitgehuwelijkt en beginnen ze vroeg aan de huishoudelijke taken.
Alle vrouwen zijn trots en vechten voor hun relatie. Ze
sluiten hun ogen voor minpunten in hun relatie en ze blijven doorgaan voor de
kinderen. Ze willen ook vermijden dat de vuile was naar buiten komt.
Wetenschap
en techniek
Scheire nam
ook al een aantal keren deel aan de Crazy Comedy Cover Contest.
De vooruitgang van de IT sector is formidabel. Dit zorgt voor extra banen, het is een grot exportproduct en ze zijn de standaard in de wereldwijde IT industrie.
De meeste bedrijven zijn gevestigd in de buitenwijken van
Bangalore. Bovendien zijn ze ook bezig met de ontwikkeling van een elektrische
auto!
Hier zijn ze zier fier op, want een auto is immers een
statussymbool.
Vroeger kreeg men het rijbewijs voor 20 jaar, men moest hier
nog niet eens voor achter het stuur gezeten hebben!
Toen de internetrevolutie uitbrak, kwam dit meteen
tevoorschijn in het leven van de mensen. Ook mobieltjes doken overal snel op.
Wel moeten de mensen leningen afsluiten om een magnetron te kopen en van een
stijltang heeft nog niemand gehoord.
De mensen in India zijn zeer inventief. Ze wekken ze door te
spinnen elektriciteit op. Deze elektriciteit wordt doorgegeven aan een dynamo
en laat zo de led verlichting 2à3 uur branden.
Dankzij premier Nehru wordt er nieuw leven geblazen in
onderzoek naar ruimtevaart. Ze willen een rol spelen binnen de
wereldgemeenschap. Eerst moeten ze wel de geavanceerde techniek toepassen op
reële problemen. Dit doen ze met beperkte hulpbronnen zoals draagraketten,
satellieten, controlefaciliteiten en dataprocessing expertise.
De succesvolle lancering van de Chandrayaan is een mijlpaal!
De wachtposten in de onderzoekcentra zijn zeer serieus en er
heersen strenge veiligheidsmaatregelen. De apparatuur van de Chandrayaan moet
het maanoppervlak in zijn geheel in kaart brengen. Zowel de chemische
samenstelling als de driedimensionale topografie.
Het doel van deze operatie is de mineralogie en morfologie
in kaart brengen. Bovendien wil men kijken of er water is op de maan.
De Indiërs zijn zeer optimistisch voor de toekomst. 65% van
de bevolking is jonger dan 25, wanneer het onderwijs opgekrikt wordt, komen
hier goede wetenschappers uit voort.
Ze zijn er van overtuigd dat dit de Aziatische eeuw wordt.
Kunst
Delphine Boël
is een Belgische kunstenares. In haar werken, uitgevoerd in papier-marché-
verwerkt ze persoonlijke thema’s. De sculpturen verwezen vrij openlijk naar
koninklijke toestanden. Ze werkte vaak met kronen, tronen en kleuren van de
Belgische vlag.
In Colaba, een zuidelijke wijk van Bombay, wonen veen welgestelde mensen. Zij kunnen grote bedragen in de kunst investeren en zich ontplooien. Colaba is het brandpunt van alle artistieke activiteiten. Er zijn exclusieve galerijen achter bouwvallige façades.
De Indiase kunst is zo oud als de beschaving. Elke belangrijke
periode in de geschiedenis wordt gekenmerkt door nieuwe kunst.
De oudste kunstvorm is de religieuze hindoekringen die
vervangen worden door populaire boeddhistische kringen. Ze laten zich
tegenwoordig inspireren door spiritualiteit en de mystieke relatie tussen mens
en God.
Vroeger was het doel versieren van de muren en een verhaal
uitbeelden.
Door de East Indian Company komt India in contact met de
kunst van Europa. Dit zorgt voor veranderingen in de kunst.
Nu kunnen kunstenaars zich ‘grellig’ gedragen en worden ze
makkelijker geaccepteerd door de maatschappij.
‘ Bombay is zo nadrukkelijk, je kunt als beeldend kunstenaar
onmogelijk ontsnappen aan de invloed die de stad op je heeft.’
Het probleem is dat onze bevolking te groot is voor onze
natuurlijke bronnen van bestaan, wat inhoudt dat er te weinig is dat door te
veel mensen gedeeld moet worden. het is survival of the fittest. Iedereen moet
zijn eigen boontjes doppen wat inhoudt dat we geen steun kunnen trekken er geen
werkloosheiduitkeringen zijn en we niet bij officiële instanties onze hand
kunnen ophouden.
Onderwijs wil ook zeggen dat arme mensen bewust gemaakt
moeten worden van arbeidsvoorwaarden en kansen.
De Sir Jemsedjee Jeejeebhoy School of Art is opgericht in
1857.
De veilingshuizen zijn nog een nieuw concept in India,
dankzij de Engelsen is de grote verzameling zelfszame Indiase kunstwsrken in
proivébezit en mesuems hebben, de Idianse kunst is goed vertegenwoordigd op de
wereldmarkt van de kunst en in India’s eigen, exclusieve veilinghuis Osian.
In de jaren 80 gebeurde er niet veel op het gebied van
Indiase kunst? In de jaren negentig hebben twee buitengewoon belangrijke
gebeurtenissen plaatsgevonden. De invoering van de nieuwe economische politiek
en de ongekend gewelddadige botsing van twee religieuze groeperingen in India,
wat kunstenaars aanzette tot een grote mate van zelfreflectie.
Installatiekunst, performatieve kunst en videokunst zijn in
opkomst. Het is hoog tijd dat we kunstacademies krijgen die niet door de
overheid worden beheerst.
Milieu
Serge de Gheldere is ingenieur en chief executive
officer (CEO) van Futureproofed, een consultancybureau gespecialiseerd in
duurzame bedrijfsontwikkeling. Serge is sinds 2009 klimaatambassadeur van Al
Gore en presenteerde de uitdagingen rond klimaatverandering ondertussen aan
meer dan 20 000 mensen over de hele wereld - van Frankrijk en Nederland tot de
Verenigde Arabische Emiraten en India.
De opwarming van de aarde is zonder twijfel de grootste uitdaging waar de mensheid zich op dit moment tegenover gesteld ziet en als we die negeren, kan dat catastrofale gevolgen hebben, zo niet voor onszelf, dan in elk geval voor onze kinderen en kleinkinderen.
De uitstoot wordt berekend per capita en in India is die
minder dan de helft van het wereldgemiddelde. Bovendien heeft veel van de
industriële uitstoot in China en India te maken met de productie van spullen
voor rijke landen. De voetafdruk van India is veel kleiner dan die van de VS.
Een kabadiwallah is de voddenboer die sinds jaar en dag
langs de deur komt. In iedere woonwijk van India gaat er elke zondag een man op
een bakfiets rond om vuilnis op te halen. Hij koopt dit voor een klein bedrag.
Hij krijgt het geld en het vuilnis verdwijnt. Hij verkoopt het vuilnis aan
mensen die het recycleren om er papier of boodschappentassen van te maken.
In de grote steden is het anders. De straat ligt vol met
plastic bekertjes, wikkels, half opgegeten vruchten en sigarettenpeuken.
Indiërs zijn in huis erg netjes, ze zorgen er altijd voor
dat de meubels zijn afgestoft en het zilver gepoetst, maar de rest kan hen niks
schelen. Zolang het huis aan kant is, de vloer elke dag wordt geveegd en
gedweild en de auto gewassen, maakt het hen niets uit wat er buiten gebeurt.
Iedereen die in de buurt is geweest van een Indische rivier,
zal je vertellen dat de hellingen van de bergen bedolven zijn onder plastic in
ieder denkbare vorm en kleur. De toch al afnemende rivieren, waaraan
volgelingen van allerlei religieuze offers brengen in de vorm van niet-
afbreekbare, in plastic tassen gevatte voorwerpen, raken totaal verstopt.
Bachao Aandolan is een organisatie die is opgericht in 1985
en is een belangrijke protestgroepering tegen gigantische dammen in de Narmada,
India’s grootste naar het westen stromende rivier, die een groot aantal mensen
van hun levensbehoeftes voorziet. Er zijn plannen om meer dan drieduizend grote
en kleine dammen in de rivier te bouwen, als onderdeel van een miljoenenproject
dat de overheid veel inkomsten zal opleveren. 1450 megawatt aan elektriciteit
zal opwekken en de bevolking in duizenden dorpen en kleine steden zal voorzien
van zuiver drinkwater. Maar de medaille heeft ook een keerzijde, die de
overheid niet wil toegeven.
De meeste dammen zijn gebouwd met een overcapaciteit. De
stuwmeren worden voor nog geen 55% gevuld. Dat wil zeggen dat een heleboel
mensen en dorpen voor niets moeten verhuizen en dat veel bossen voor niets zijn
gekapt. De herhuisvesting heeft op enorme grote schaal plaatsgevonden. In de
Narmadavallei alleen gaat het om twee tot drie miljoen mensen. Er is in het
eigen land een geheel nieuwe groep vluchtelingen gecreëerd.
De ontbossing in India is begonnen met de komst van de
Britten. Thomas Munro, gouverneur van de president, besliste in 1823 het ambt
van Bosbeheer af te schaffen. Omdat hij van mening was dat de wetten van vraag
en aanbod iemand er wel toe zou aanzetten als privépersoon plannen inzake het
bosbeheer in te dienen. Door deze denkfout zijn in India bijna vier decennia
lang in hoog tempo bossen gekapt zonder dat er jonge bomen werden geplant. Pas
in 1878 werden natuurreservaten aangewezen onder de Indian Forest Act. Toch
blijft ontbossing een groot probleem. De corruptie weegt zwaarder dan de
incentives.
Mode
Verlangen’
is een aspect dat in alle collecties van Annemie terug komt. Haar creatieve
breigoed is uniek en laat de extreme gevoeligheid voor de intieme combinatie
van kleuren en materialen zien. Ze heeft speciale aandacht voor jurken met een
prachtige vorm en rokken met verrassende details.
Elke vrouw, met elke omvang ook, kan zich me deze lap stof
aankleden. Volgens de traditie bestaat de stof uit katoen of pure zijde. Onder
de sari wordt een onderrok en een kort bloesje in bijhorende kleuren gedragen.
Vanwege zijn simpelheid, zijn praktische eigenschappen en
het feit dat zo ongeveer heel landelijk India en bij uitbreiding 75% van het
land de sari als hoofdkledingstuk in de kleerkast heeft hangen.
Het heeft ook andere functies. Zo kunnen ze de sari dragen
om graan te vervoeren of hun baby in te leggen.
Indus Valley Civilization waar de bevolking thuisgesponnen
katoen gebruikte om hun kledij te maken. indiase zijde was geliefd in het oude
Rome. De zijdestoffen van zuid India werden in de dertiende eeuw geëxporteerd
naar Indonesië, net als bedrukt katoen en chintz naar Europa en het Verre
Oosten.
Natuurlijk is de geografische situatie en bijgevolg het
unieke klimaat. De gecombineerd met de lokale cultuur en sociale tradities
maakt van India een rijke bron van puur materiaal als zijde, katoen, jute en
wol.
Arbeidskosten liggen stukken lager dan in verschillende
andere werelddelen. In India worden kleren gemaakt die nooit ofte nimmer in een
Indiase winkel terechtkomen.
Terwijl de westerse wereld enorm veel belang hebt aan de
kwaliteit van elk kledingstuk dat in de winkelrekken komt te hangen,
beantwoordt onze eigen kledij zelden of nooit aan dat perfectionisme. Wij
kunnen volledig leven met een asymmetrisch knoopsgat of slordige stikking.
Op markten staan vele kledingmakers. Zij maken alles wat je
maar wilt tegen een betaalbare prijs. Je vindt er ook bijpassende schoenen en
accessoires.
Bij traditionele gelegenheden draagt de Indiase man dan weer
een kurta-pyjama of een lange katoenen hemd en een lage broek en een dhoti of
een witte lap stof die mannen om hun taille knopen en die tot aan de enkels
reikt.
In India verraadt de manier waarop een lap stof om je heen
wordt gedrapeerd meteen ook de klasse waarin je werd grootgebracht en opgevoed.
Ook sari’s zijn in haute-couturestijl te vinden. Een
duurdere en verfijnde stof, een halternek of blote rug, hier en daar een
origineel detail en de sari krijgt een hedendaagse tint die elke fashionista
bij de eerste aanblik al gelukkig stemt.
De Indiaase vrouwen zijn klaar voor verandering. Ze houden
weer van mode, ze willen nieuwe dingen, ze zijn zelfs bereid om daar heel ver
in te gaan. Alleen geeft niemand hen die kans.
Salwar kameez: een comfortabel kledingstuk en het is zedig
genoeg om aan enkele Indiase gevoeligheid te voldoen. Bovendien verbergt het de
lichamelijke minpuntjes.
Indiaas borduurwerk staat synoniem voor traditionele
stofversiering. Elke Indiase staat heeft zijn eigen borduurstijl met typische
kenmerken.
Heel wat Indiase vrouwen houden intens van juwelen. Goud
blijft de absolute favoriet. Ze houden van het grote werk. Want dan pas ziet de
rest van de wereld hoe goed ze het hebben en van welke kom af ze zijn.
Heel wat juweelstukken worden ook van generatie op generatie
doorgegeven. Dit gebeurt op belangrijke gebeurtenissen in het leven. Trouwdag
of bij de geboorte van een zoon of dochter.
Winkelcentra beginnen in India steeds populairder te worden.
het ene winkelcentrum na het andere wordt er gebouwd. De plaats van het
gebeuren speelt geen enkele rol. Het kan in een residentiële wijk zijn, maar
ook in een sloppenbuurt. De winkelcentra hebben de manier van shoppen van de
middenklasse bepaald.
Dankzij de economische boom van begin jaren negentig kreeg
de bevolking meer financiële mogelijkheden en konden ze zich op modevlak meer
permitteren.
Tot slot zijn er India ook modescholen. Hier krijgen de
ontwerpers het vaak aangeleerd, maar krijgen ze de kans hun eigen modeshow te
organiseren.
Amusement
Nic Balthazar is een Belgische televisiemaker bij de
VRT en is regisseur. Naast colums en artikels voor verschillende dag- en
weekbladen schreef Nic Balthazar ook de jeugdroman: Niets was alles wat hij
zei, die hij later bewerkte en regisseerde voor een theaterstuk, ‘Niets’,
gespeeld door Roel Vanderstukken.
In 2006 regisseerde hij een film die gebaseerd was op
het verhaal van ‘Niets’. Deze film heet ‘Ben X’ en kwam uit in september 2007.
Slumdog Millionaire won in 2009 alle grote internationale prijzen en luidde misschien wel in de entertainmentwereld het hoofdstuk India in, als was het in het geheel geen typische Bollywoodfilm.
Bollywood
- Een ongekende droomfabriek die met trots het label draagt dat het de grootste ter wereld is: er worden in de verschillende Indiase talen bijna duizend films per jaar geproduceerd, meer dan drie keer zoveel als in Hollywood.
- Een integraal onderdeel van de Indianse entertainmentindustrie waarin zes miljoen mensen werken en waar, naar gezegd wordt, in 2008 het enorme bedrag van 4 miljard mensen in honderd landen genieten. Dit zijn aantallen waarover niet te licht moeten worden nagedacht.
Als mix van onwaarschijnlijke verhalen over prachtige
mensen, exotische plaatsen en een gezonde dosis zware gesprekken, dramatische
acties, genoeg sentimenteel gedoe en een heleboel zang en dans om te
rechtvaardigen dat je bijna drie uur lang opgesloten zit in een donkere ruimte.
En dat voor wat een Indiër zou noemen een masale-film, dat wil zeggen een film
met pitte ingrediënten, die werkelijke paisa vasool is, zijn geld waard en niet
zomaar tijdverdrijf.
Onze toeschouwers zijn net zo makkelijk bevredigd als
beledigd als kwaad. En het is een heel dunne lijn die massahysterie scheidt van
massahaat.
Gingen vrouwen een keer naar de bioscoop dan werden ze
vergezeld door hun man die door familie vertrouwd werd en gingen ze nog alleen
in groepjes. De mannen van het gezin moesten de film goed hebben gekeurd en
daarom gingen ze altijd om een of ander religieus thema of om een of ander
triomf van de natie.
De gouden tijd zorgde voor veel internationale bekendheid.
De afgelopen twee decennia is er nogal eclectisch mengsel
van genres en stijlen ontstaan. Net als de studiovoorzieningen beter werden, de
verhaallijnen gestroomlijnd en strikte tijdschema’s aangehouden om verspilling
te minimaliseren en de winst te maximaliseren, gingen ook onze productiewaarden
omhoog. Er verscheen een nieuwe generatie filmmakers, die brutaal gedurfde en
gevoelige thema’s aansneden.
Film City bezit een paar uitstekende faciliteiten voor het
produceren en naproduceren van films. Achter de enorme poort van de ingang
loopt een modderweg waarna je verschillende kanten op kunt naar de sets, die in
verschillende stadia van opbouw verkeren.
De entertainmentindustrie omvat zowel film als tv en behoort
tot de snelst groeiende economische sectoren, en daarvan hebben muziek, kabel-
en satelliet tv, tekenfilms en FM radio de laatste tijd de grootste sprongen
gemaakt
India heeft de langste en rijkste theatertraditie ter
wereld, die minstens 5000 jaar terug gaat. De oorsprong van het Indiase theater
hangt nauw samen met onze oude rituelen en festiviteiten.
Wat in onze films te ver gaat en hoeveel teveel is, wordt
bepaald door de Raad van Censuur. De morele politie.
Nitin Desai: een studio maken die de beste zou zijn van de
beste ter wereld. Niet voor de eer of de winst, maar alleen om een nuttige en
waardige druppel te zijn in de oceaan die onze filmindustrie is.
Als Hollywood zich op het westen richt en Bollywood op het
oosten, kunnen ze samen de wereld veroveren. De droommachine die niks anders
dan dromen maakt, heeft niks te maken met sociale problemen, rassenproblemen en
seksuele problemen.
Klaar voor India voor gevorderden?
Getuigenis Robin
India
De wereld heeft vele
gezichten, dat is een feit waar ik op botste toen ik in India verbleef. Deze
ervaring zal ik nooit geheel juist kunnen omschrijven. Het was fantastisch,
overdonderend, mooi en ook verdomd moeilijk. Heel alleen reisde ik drie dagen
om uiteindelijk in Madikeri te arriveren. Madikeri is een stadje dat zich
bevindt in het zuiden van India in de staat Karnataka. Nabij Bangalore en
Mysore.
De eerste week was het
voornamelijk aanpassen, om alle indrukken een beetje te kunnen relativeren. Het
drukke verkeer, de vele mensen, de koeien op straat en de vreemde geur waren de
eerste zaken die me opvielen. Maar wat het meeste opviel, was ikzelf. Blank,
blond en alleen, in India. Ik kwam nog maar net uit de luchthaven en iedereen
begon al massaal foto’s van me te trekken. Toch werd ik goed opgevangen en was
iedereen behulpzaam en vriendelijk. Stilaan maar zeker voelde ik me wat meer op
mijn gemak.
De eerste week maakte we
kennis met enkele belangrijke culturele gewoonten, de Indische keuken en de
taal. Zeer leerrijk en boeiend. Eveneens gingen we op bezoek bij de projecten waar
we eventueel vrijwilligerswerk konden doen. Zo kwam ik de tweede week terecht
in een kinderdagverblijf. Ik verzorgde er kindjes tussen twee en zes jaar. Zo
een kinderdagverblijf stelde niet veel voor, een kleine stal waar twintig
kinderen verbleven, waar het binnen regende en waar voor de rest niets aanwezig
was. De kindjes hadden geen speelgoed, geen pop, geen bal, alleen elkaar. Het
was enig om te zien hoe ze met elkaar omgingen. Ze speelde hun eigen spelletjes
en waren dolgelukkig als je hen een ballon gaf. Uren, dagen konden ze zich daarmee
amuseren. Het was opmerkelijk hoe gelukkig deze kinderen waren, al hadden ze
niets. Eveneens deden ze geen middagdutje, er waren alleen houten planken met
een rieten mat op waar ze even op konden gaan liggen. Ook moesten ze op hun
hurkjes buiten in het gras gaan plassen. En als ze stout waren, vervelend
deden, in slaap vielen of in hun broek plasten, dan kregen ze een klets op hun billen
of op hun schouders. Iets waar ik het persoonlijk heel moeilijk mee had.
Eveneens ging ik elke avond
naar het jongensweeshuis. Vijfendertig weesjes tussen zes en vijftien jaar die
niet geadopteerd werden. Eigenlijk was het als een grote familie, allemaal
broers. Nog nooit heb ik van iemand zoveel liefde gekregen, als van deze
kinderen. Samen huiswerk maken, samen tikkertje spelen, voor ons zo een gewone,
kleine dingen, die voor hen een wereld van verschil maakte. Als je ze kwam
bezoeken, waren ze door het dolle heen, al wisten ze verdomd goed, dat alles
wat ze ooit lief hebben, ze vroeg of
laat weer verliezen. Heel hartverscheurend om dat te beseffen, zeker als je zes
bent. Toch zijn het gelukkige jongens, die naargelang hun achtergrond, heel
positief in het leven staan en nog vele dromen koesteren.
En al deden ze vaak heel
stoer, toch verlangden ze allemaal, klein en groot, naar een beetje affectie:
een knuffel, een kus, iemand die naar hen luisterde. Ze hebben nood aan iemand
die er gewoon letterlijk is en
interesse toont. En als je dat deed, kwamen de traantjes en de verhalen al gauw
naar boven. Toch was het een relatief goed weeshuis. De kinderen beschikten
allemaal over kleren, een bed en ook gezonde voeding was dagelijks voorzien. Dus
de primaire behoeften werden zeker vervuld. Nog elke dag denk ik terug aan deze
schatten die mijn hart veroverde.
Anderzijds heb ik ook een
paar weken les gegeven in een lagere school voor kinderen met een fysieke en/of
mentale handicap. Dat was een hele ervaring voor mezelf. Er waren zoveel
kinderen met een verschillende handicap aanwezig, dat de middelen gewoonweg
ontbraken om hen de speciale zorg te geven die ze zeker en vast verdienden.
Daarom, iedereen helpt er mee, ouders, grootouders, leerkrachten, vrijwilligers,
noem maar op… Zo kleiden we het eerste uur met de kinderen, om de letters en de
cijfers in te oefenen en tevens aan hun coördinatie te werken. Het tweede lesuur
gaf ik les aan twee meisjes met het syndroom van Down. Beide zeer intelligent,
waar te weinig aandacht aan werd besteed. Ze konden goed rekenen en waren sterk
in taal. De rekenoefeningen probeerde ik zo goed en kwaad als het kon in hun
taal uit te leggen, anderzijds waren ze goed in Engels, wat voor mij een enorm
hulpmiddel was. Het feit dat ze goed waren in Engels werd serieus onderkend. Zo
was er ook een jongen, die enorm hoog begaafd was, maar ook heel erg
autistisch. Hij sprak zes verschillende talen en zijn Engels was zeker zo goed
als dat van mij. Uiteraard waren er ook kinderen waarvan de mogelijkheden zeer
beperkt waren, daar ging de speciale zorg voornamelijk naartoe en dat had als
gevolg dat vele kinderen aan hun lot overgelaten werden. Ook moet je goed in
het achterhoofd houden dat kinderen met een handicap in India vaak ‘verstopt’ worden.
In vele gevallen worden ze zelfs afgestaan of gedood bij de geboorte.
Toch moet ik zeker vermelden dat
de mensen in deze school, alles voor de kinderen deden wat in hun mogelijkheden
lag.
Nu even over India zelf,
India is een cultureel rijk land met veel armoede. Toch zijn mensen
ongelofelijk blij met wat ze hebben en had ik de indruk dat ze een veel
geruster leven leiden dan wij. Leven daar is een stuk eenvoudiger. Zo bestaat
er bijvoorbeeld geen tijdsdruk, wat ze ‘Indian stretching time’ noemen, het
steekt niet op een minuutje. Ze hechten veel minder belang aan materiële zaken,
wat naar mijn inzien veel te maken heeft met het kastesysteem dat nog steeds
prominent aanwezig is. Zo heb je bijvoorbeeld niet meer of minder rijkdom dan
je buurman of buurvrouw.
Eveneens wordt er veel minder
druk gelegd op kinderen, al kunnen ze op vijfjarige leeftijd evenveel als
vijfjarige hier. Ook zijn de kinderen minder gestrest. Er bestaat geen
concurrentiedrang, wat naar mijn inzien een zeer positief gegeven is.
Vrouwen moeten altijd hun
schouders en knieën bedekken en de eerste twintig plaatsen in de bus zijn
altijd voorbehouden voor vrouwen en kinderen. Eveneens heb je er speciale
‘ladyseats’.
Het geloof, het Hindoeïsme,
is de meest absurde religie waar ik ooit mee geconfronteerd ben geweest. Voor
alles bestaan een God en een ritueel.
Hun godsdienstbeleving
schrijft praktisch heel hun leven voor en ze hechten dan ook enorm veel belang
en waarde aan deze regels. Paradoxaal genoeg houden ze niet met alle regels even
strikt rekening, maar dat wil niet zeggen dat ze die regels daarom minder
belangrijk vinden. Dit maakt India een
zeer mysterieus en mystiek land, totaal anders dan wat wij hier gewoon zijn, en
als je er nog nooit geweest bent, schiet je voorstellingsvermogen te kort om je
daadwerkelijk het leven daar te kunnen voorstellen. Alles is er anders, en met
alles bedoel ik ook echt alles. Als je er ooit naartoe gaat, verzeker ik je dat
al je zintuigen geprikkeld worden op een manier dat nieuw voor je is. Ik zou er eigenlijk in vele opzichten zelf
willen wonen en ik denk, ondanks dat het er zo ‘anders’ is, ik er me best zou
kunnen aanpassen. In de drukte heb ik de rust gevonden, heb ik een deel van
mezelf leren kennen waarvan ik niet wist dat het bestond. Ik heb er iets
gevonden dat puur en mooi is, namelijk liefde over grenzen heen. Voor mezelf en
anderen.
Eén raad wil ik je nog
meegeven: Verleg je grenzen en ken jezelf, want het loont.
Tips
voor leerkrachtenVia dit boek kan de eindterm: ' het eigen leven vergelijken met het leven ergens anders op de wereld.' perfect gerealiseerd worden!
Aan de hand van de informatie op deze blog kan je zelf bepalen wat je met de leerlingen bestudeert.
Om alle aspecten extra te duiden is het leuk om de reportage te ontlenen in bibliotheek en hier fragmenten uit te laten zien. Gebruik maken van foto's is hierbij ook leuk.
Je laat ze eerst brainstormen over de verschillende foto's om zo tot het centrale thema te komen.
Wanneer je in een richting Voeding-Verzorging lesgeeft, kan je perfect vakoverschrijdend werken. Samen met de leerkracht voeding sla je de handen in elkaar. Laat de leerlingen eens een typisch Indisch gerecht klaarmaken!
Veel smulplezier!
Bronnen
